De kleuren van thee...
Om mee te kunnen op een ''smakenreis''
in de wereld van de thee is enige basiskennis over de verschillende theeën wel
vereist.Maar als eerste moet u weten dat alle
soorten thee worden gemaakt
van dezelfde gedroogde bladeren van de plantensoort Camellia
sinensis,oftewel de theeplant zo als wij hem in de ''volksmond'' noemen.
De manier waarop de thee wordt verwerkt bepaalt de uiteindelijk de theesoort,oftewel de theekleur.
Echter heeft het land van herkomst, de ligging van de theetuinen,
de manier van plukken, het klimaat en zelfs het plukseizoen ook allemaal
invloed op de uiteindelijke smaak.
Als
we voor het gemak even
de ''melanges'' en theeachtige brouwsels zo als rooibos vergeten, dan vormen de
volgende theesoorten de basis van het pallet van de
‘theekleuren’.
Van oudsher is zwarte thee de meest gedronken theesoort in het westen. De smaak van een zwarte thee is doorgaans sterker dan die van de andere
theesoorten.
Dat komt door de zwaardere oxidatie dan
de witte, groene, en oolong theevariëteiten.
De theebladeren worden voor de bewerking van een zwarte thee eerst gedroogd. Vervolgens worden ze
gerold, waarna ze door contact met zuurstof
kunnen fermenteren. Het groene blad krijgt dan een
goudbruine tot zwarte kleur,vandaar de naam zwarte thee. In China en Japan daarentegen noemt men deze
theesoort ’’ rode thee ‘’, naar de kleur van het getrokken brouwsel. Vergis u niet want in Europa bedoelt men met
een‘’rode thee’’ juist de Zuid-Afrikaanse rooibosbrouwsel.
De volgende theeën behoren onder andere
tot de zwarte theesoorten:
Engelse
melange: een veelgebruikte naam voor een mengsel van verschillende
‘’zwarte’’ theeën.
Ceylonthee: afkomstig
uit Ceylon, het hedendaagse
Sri Lanka . Soms wordt een thee zelfs
speciaal genoemd naar een bepaalde streek op Ceylon, zoals de Kandy thee.
Darjeeling: een zeer gewaardeerde thee uit de streek Darjeeling
in India, aan de voet van de Himalaya.
Lapsang
souchong: een Chinese thee die wordt gedroogd boven een vuur van
naaldhout, wat de thee een sterke rooksmaak geeft.
Groene thee:
De ‘groene thee’ is bij uitstek de meest gedronken theesoort in China
en Japan, de bakermat van deze theesoort. Recentelijk begint groene thee ook veel aan populariteit te winnen in het
Westen.
De reden hiervan ligt mede in de gezonde werking die groene thee heeft op onze lichaam en geest.
Een van de kenmerken van een groene thee
is dat de thee op geen enkele wijze geöxideerd[S1] is.
De groene theebladeren worden namelijk na
het plukken en verdrogen, voorzichtig verhit. Op die manier vindt er geen
fermentatie plaats en behoudt de blad zijn groene kleur.
De verschillende soorten groene thee
ontstaan door de manier waarop het blad wordt gerold en gedroogd. Kwalitatief loopt dat behoorlijk uit één. De smaak van groene thee is kruidig, soms zelfs grassig. Deze theesoort leent
zich daarom uitstekend voor het maken van een bloemige
melange.
De volgende theeën behoren onder andere tot
de groene theesoorten:
Sencha: Deze groene Sencha thee wordt op
Japanse manier geproduceerd in China. Door herhaaldelijk rollen en pletten
ontstaat de typische vorm van platte naalden.
Matcha
Hikari: Groene
poederthee die gebruikt wordt tijdens de Japanse theeceremonie.
Dragonwell
Xi HU Lung Ching: De Dragonwell Xi Hu Lung Ching is genoemd naar de bron die
het gebied (Xi Hu) voedt waar deze 'Lung Ching' groeit.
Pi Lo
Chun Groen: Beroemde
groene Chinese thee, lange tijd als de beste thee ter wereld beschouwd. Met de
hand gerold van prachtige blaadjes met zilveren haartjes.
Lentedauw
Mao Feng:
Hooggegroeide thee. Zeer aromatisch, vol en fris als de lentedauw.
Oolong:
Deze
traditionele Chinese theesoort zit tussen de groene en zwarte thee in. Terwijl zwarte thee volledig
geöxideerd is, is groene thee juist helemaal niet geöxideerd. Oolong
brengt het beste van beide theeën samen.
De oxidatiegraad van een Oolong thee ligt tussen de
10 en 75%. De smaak van de minst geöxideerde Oolongs neigt met een frisse, fleurige,
citrusachtige smaak dan ook naar een groene thee. De meest
geöxideerde Oolong theeën neigen juist weer naar de zwarte theesoorten toe, met de smaak
van steenvruchten als geroosterde abrikozen en perziken.
Gedroogde Oolong theeblaadjes zijn te herkennen als
losse opgerolde (donker)groene bolletjes bij de minst geöxydeerde soort. De
zwaarder geöxideerde oolongs hebben een zwart draadachtig voorkomen. Daar komt
de term "oolong" ook vandaan, want het betekent
"zwarte draak" in het Chinees.
Witte thee :
Witte thee is een relatief kostbare theesoort. Deze thee
wordt getrokken van de eerste jonge knoppen van de theeplant. Deze knoppen
worden binnen de eerste 48 uur dat ze zijn gevormd geplukt,
waarna ze zorgvuldig worden gedroogd in de zonlicht.
Witte thee komt oorspronkelijk uit China, maar
tegenwoordig word deze theesoort ook in Sri Lanka en India geproduceerd. De
oude Chinezen brouwden al duizenden jaren thee van de jonge knoppen, maar de witte
thee won vooral aan
populariteit onder de nobele en rijke Chinezen van de
Song-dynastie (960-1279) . Sinds enkele decennia is het ook mogelijk om witte thee
in Europa te verkrijgen.
Theefabrikanten produceren zelfs al enkele jaren witte
thee in buideltjes, voor de Europeese (en dus ook de Nederlandse) markt.
Een witte thee
heeft een subtiele smaak,
met een boeket van zoete en bloemige tonen. Het
aftreksel van de knoppen kleurt mooi lichtgeel en word donkerder naarmate de
thee langer staat. Witte thee is erg kwetsbaar en vraagt voor de
optimale smaakbeleving wat aandacht bij het maken ervan. Zo moet de thee
met afgekoeld kokend water gezet worden, wat inhoudt dat de
temperatuur van het water ongeveer tussen de 75˚C- en de 85˚C moet
zijn. Gebruik
voor het zetten van witte
thee ongeveer twee
tot drie
theelepels thee per kopje. Je kunt van de theeblaadjes per
kopje ongeveer drie
keer thee zetten.
Voor de beste smaak moeten de witte theeblaadjes iets
langer getrokken worden, ongeveer tussen de 4 en 6 minuten. Het is wat werk, maar
dan kunt u ook wel echt
van een overheerlijk kopje thee genieten.
Pu-Erh thee :
Pu-Erh thee wordt al 1700 jaar vervaardigd
in het zuid-westen van China, in de provincie Yunnan rond de gelijknamige regio
Pu-erh.
In China wordt Pu-erhthee al eeuwenlang elke dag gedronken. De thee is zelfs een onderdeel van de traditionele Chinese geneeskunde. De Chinese arts Zhao Xuemin, die in de 18e en 19e eeuw leefde,
In China wordt Pu-erhthee al eeuwenlang elke dag gedronken. De thee is zelfs een onderdeel van de traditionele Chinese geneeskunde. De Chinese arts Zhao Xuemin, die in de 18e en 19e eeuw leefde,
raadde
het drinken van deze theesoort zeer aan. Volgens
deze arts zou Pu-Erh
thee de meest werkzame theesoort zijn tegen overtollige en schadelijke
lichaamsvetten. “Mensen
die Pu Erh thee drinken leven langer en gezonder,”zei de arts. Zelf
werd Zhao, een befaamd drinker van deze thee, meer dan een eeuw oud, waarmee hij zijn eigen theorie
heeft kunnen onderbouwen!
Pu-Erh thee doorloopt een zeer bijzonder
rijpingsproces en fermentatie, waardoor de donkerrode kleur en de krachtige aardachtige
smaak ontstaan. Het
fermentatieproces
van deze thee gebeurt door inwerking van externe bacteriën en het laten gisten
van de theeblaadjes,
waarna de thee om het proces te voltooien gestoomd wordt.
Vroeger werd deze thee vervolgens in plakken, tegeltjes
of kogeltjes samengeperst.
De samengeperste plakken werden te drogen gelegd en opgeslagen
om te rijpen. In die tijd duurde de rijping minstens vijf jaar. Eind jaren '60
en begin jaren '70 werd er
een nieuw rijpingsproces bedacht om het proces kunstmatig
te versnellen. De thee kon hierdoor in een paar maanden tijd al drinkbaar
gemaakt worden,
en werd voor de theeindustrie dus sneller
en beter verkoopbaar. Tegenwoordig
is er daarom ook losse
Pu-Erh thee
te verkrijgen.
Vandaag
de dag worden beide methoden naast elkaar toegepast,
waardoor er zowel ruwe groene thee als rijpe gekookte behandelde thee
voorhanden is. Door het unieke productieproces van de Pu-Erhthee kan deze
thee meer dan een halve
eeuw bewaard worden.
De leeftijd zal de smaak van de thee alleen maar ten goede komen.
Gele thee :
Gele thee is een vrij zeldzame
theesoort die alleen in China word geproduceerd. Dat deze thee zo zeldzaam is is te
verklaren door het gecompliceerde
productieproces. Gedurende lange tijd was deze
thee dan ook exclusief weggelegd voor Boeddhistische monniken die in afgelegen kloosters woonden. In Europa is deze theesoort tot de
dag vandaag nog steeds vrij onbekend.
Gele thee word gemaakt van de geplukt
blaadjes en jonge knoppen van de in het wild groeiende theestruiken. In het verleden plukten speciaal ervoor getrainde apen de blaadjes,
omdat de wilde theestruiken vaak in een ontoegankelijk
gebied groeiden. Vandaag de dag word er minder gebruik gemaakt van de getrainde
apen, maar
het komt nog
steeds voor.
Er bestaan nog maar drie iets bekendere
gele theeën die in kleine hoeveelheden onder
een zware controle worde geproduceerd,
namelijk:
·
Meng Ding Huang Ya
(Yellow Bud) uit Sichuan
·
Jun Shan Yin Zhen
(Silver Needle, niet te verwarren met de witte thee Silver Ice Needle!) uit
Hunan
·
Huo Shan Huang Ya
(Yellow Bud) uit Anhui.
Gele thee wordt gekenmerkt door een afwezigheid van de grassige
smaak en veranderingen in de smaak en geur. Dit bereikt men door de thee heel
snel in kleine hoeveelheden (minder dan 500 gram) op een hoge
temperatuur op te warmen. De thee wordt daarna omwikkeld met een traditioneel stuk geel papier, gemaakt van een koeienvel, waarin het enkele uren gedroogd wordt. Deze behandeling
wordt net zo lang herhaald totdat het gewenste resultaat is verkregen. Dit kan
dagen in beslag nemen, waarbij het proces enigszins kan variëren tussen de verschillende soorten gele theeën.
De thee kan ook geproduceerd worden
door de theebladeren in kleine stapels gedurende twee
uur op te slaan in een kamer met een constante luchtvochtigheid. Gedurende dit
proces krijgen de blaadjes hun gele kleur.
De gele theeën staan vooral bekend om hun
zachte, zoete en vooral volle fruitige smaak.
Op thee lijkende dranken...
Vaak worden diverse ''kruiden brouwsels'' voor een thee aangezien,Enkele voorbeelden ervan zijn:
- Rooibos: afkomstig uit Zuid-Afrika, van de plant Aspalathus linearis.
- Sterrenmix: bevat onder andere zoethout, steranijs, venkelzaad.
- Kamille
- Munt
- Brandnetel
- Lindebloesem
- Maté de opwekkende nationale drank van o.a. Argentinië op basis van de bladeren van de matéboom (Ilex paraguariensis) die met een metalen rietje met zeefje (bombilla) uit een gemeenschappelijke kleine fleskalebas wordt gedronken.
- Marihuanathee
- cocathee, van cocabladeren
ze worden namenlijk niet gemaakt van de Camellia sinensis.
Brouwsels die wel van een theeplant(en) worden getrokken, maar toevoeging kennen van één of ander,
zo als vrucht(en) of kruiden worden ''infusies'' genoemd...
Een mengsel van meerdere theesoorten/ kleuren wordt een ''melange'' genoemd...
we kunnen onze smaken reis begingen.
Nu we de basis kleuren van de''theepallet '' kennen, kunnen we aan onze avontuurlijke smaken reis begingen...
En tot slot, om de thee goed te proeven is slurpen toegestaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten