Vandaag trok ik met een klein trouw gezelschap van mijn
dappere theeklippers bemanningsleden,
door de onherbergzame gebied ten noorden van de beroemde
Huangshan Bergen in Anhui (China)…
De lokale mensen noemden deze valei de “Houkeng valei” wat de
apenvalei vrij vertaald betekent…
Deze afgelegen gebied is niet weggelegd voor zeemannen als
ons,
De bootsman kreeg zelfs last van ‘’landbenen’’…
Maar onze uitstapje was natuurlijk niet voor de plezier, o
nee,
We waren opzoek naar een speciale thee, met een zeer
bijzondere legende erachter,
Maar daar over straks meer…
We dachten dat er geen einde kwam aan het woud,
Ik begon zelfs te twijfelen aan mij richtingsgevoel…
We liepen namelijk dagen
lang door het eindeloze lijkende groen…
Tot dat er plotseling verscholen achter de bomen en planten,
een oud ruïneachtige tempel verscheen…
voor de oude tempel, aan de voet van een groot stenen
vervallen Boeddhabeeld,
die voor den grootste deel overwoekerd was met planten,
zat een oude monnik te genieten van zijn kopje heerlijk
geurende thee…
zijn kleine keteltje hing boven de vuur, en pufte en zuchten
van de hitte …
naast de oude man zat een aapje, die ook eveneens genoot van
zijn eigen kommetje thee…
ik begroete de oude monnik vriendelijk, en hij bood gelijk mij
een kop thee aan…
de rest van de gezeldschap die mij op deze reis vergezelde,
bleef op een klein afstandje
wachten,
we wouwen de oude monnik namelijk niet bang makken, dan zou
ons reis door deze onherbergzame gebied voor niets namelijk zijn geweest…
zijn aapje schonk zonder ook maar een druppel te morsen een
kommetje thee in voor mij…
daar kunnen sommigen ruige zeemannen op mijn schip nog wat
van leren,
maar dat is een ander verhaal…
ik proefde voorzichtig de thee, het was verrukkelijk…
de thee had een zachte frisse smaak van Orchideeën, en de
afdronk was tevens zacht en vol van
smaak, een echt heerlijke thee, van een ongekend hoge kwaliteit…
zo iets goeds had ik zelden eerder geproefd…
de oude monnik lachte,
en legde mij uit dat de jonge frisse theeblaadjes op plekken
groeien waar wij mensen niet goed bij kunnen komen,dus daar had hij zijn kleine
‘’vriend’’ voor nodig,
en hij wees naar het aapje…
‘’ongelooflijk’’ zei
ik…
‘’aaa, de legende achter deze thee is nog veel
bijzonderder’’ zei de oude monnik…
De oude monnik lachte weer vriendelijk en begon de legende
van de ‘’Taiping Hou Kui” Te vertellen
oftewel de ‘’monkey chief thee’’ …
(Hou betekent aap en Kui betekent chef of baas,je moet deze
legende niet verwarren met de ander legende van den apenkoning …)
Er was lang geleden een dorpje genaamd Taiping, gelegen ten
noorden van de beroemde Huangshan Bergen.
In de nabijgelegen valei leefde een grote groep apen…
En in deze apenvalei speelt de legende van de “monkey chief
“ zich af.
In de Houkeng valei woonden naast de apen ook een paar
boerenfamilies, en in de bergen wat monniken…
De huizen waren erg eenvoudig: de muren waren van bamboe en
hout opgetrokken en de daken van gras en stukken steen gemaakt…
de tempel waar de
monniken leefden had eigenlijk zijn beste tijd gehad, maar het voldeed
voldoende voor de bescheiden mensen …
De families verdienden hun geld door thee te plukken samen
met de monniken in de lente en Chinese medicijnkruiden te verzamelen in de
zomer…
Ze voorzagen daarnaast in hun eigen onderhoud door hun
groentetuinen en het houden van wat vee zoals kippen, varkens en koeien…
Niet een gemakkelijk leven, maar ze waren geen van allen
ontevreden mee…
De families en de apen konden niet zo goed met elkaar
overweg…
Elk jaar werd het graan en andere gewassen kapot gemaakt
door de apen…
De boerenfamilies hadden het hierdoor niet gemakkelijk…
Toch stonden de monniken op dat de families geen geweld
tegen de apen zouden gebruiken,
Wat niet altijd even goed werd nageleefd om eerlijk heel te
zijn…
Op een niet zo’n goede dag raakte een klein aapje, de zoon
van de apengroepsleider verdwaald in de Huangshan bergen…
De ouders van het aapje waren zo bezorgd dat ze besloten om
ten alle koste naar het vermiste kind te gaan zoeken, ze verlieten de groep …
Na een lange en vermoeiende zoektocht naar zijn zoon kwam de
apenvader aan in de apen valei van Taiping (Houkeng)…
Door extreme vermoeidheid werd hij ziek en stortte uitgeput
op de grond in het kleine dorpje...
Toen ’s morgens de dorpelingen wakker werden vonden ze de ‘’vader
aap’’ heel erg ziek op de grond…
Ze brachten hem naar de monniken in de tempel,
die gelukkig wisten hoe ze met kruiden de aap weer beter
konden maken…
Ook gaven de monniken verse thee aan het arme dier, om op
kracht te komen…
Enkele dagen later begon de aap zich langzaam beter te voelen,
En al snel was hij weer de oude…
De aap was zo dankbaar voor de goedheid van de monniken, dat
hij besloot om bij hen in de tempel te blijven…
De andere apen zagen ook langzaam in hoe goed de monniken
hem hadden behandeld, en realiseerden zich hoe slecht ze eigenlijk de mensen soms
hadden behandeld, en andersom…
Hoewel de apen al jaren de oogst verruineerden, hadden de
mensen toch alles gedaan om van deze aap zijn leven te redden…
Vanaf dat moment begonnen de mensen en de apen in de vallei
in vrede met elkaar samen te leven…
Nadat de vader aap geheel hersteld was van zijn ziekte, riep
hij ook zijn groep apen uit de Taiping valei bij elkaar…
Hij was een sterke en slimme aap, en snel werd hij hun
machtige en gerespecteerde leider; de legende van de “monkey chief” was
geboren. (nogmaals dit is een andere legende dan die van de bekende Chinese
monkey king).
Onder zijn leiderschap, hielpen de apen met de oogst in
plaats van deze stuk te maken.
Toen het thee pluk seizoen kwam, plukten de apen de blaadjes
van plekken waar de monniken zelf nooit bij hadden gekund. Hoog in de bergen op
afgelegen plekjes bleken namelijk de beste thee bladeren te groeien.
En zo word de thee al generaties op generaties traditioneel
door onze ‘’apenvrienden’’ geplukt voor ons…
Volgens de '' Monkey Chief Bible”, moet de thee geplukt
worden tijdens het Qing Ming Festival wat plaats vind rond 9 april…
Alleen de bladeren met één loot en drie of vier blaadjes,
die ’s morgens worden geplukt zijn geschikt…
Na het plukken worden
de beste blaadjes geselecteerd door de boeren… Het gehele proces omvat: plukken
in de ochtend, selecteren in de middag en het bewerken in namiddag of avond…
De drie stappen in het bewerken van de thee zijn vervolgens:
fermenteren, rollen en bakken…
Ik bedankt de oude monnik voor zijn geweldige verhaal,
en kocht gelijk een
grote lading van deze speciale door apen geplukte wilde Oolong thee…
de oude monnik was zo blij met de theedeal dat hij zijn
theeplukaapje,
als een geschenk bij de thee deed,tenminste als ik hem
beloofde om goed voor het aapje te zorgen…
en daar gaf ik hem mijn erewoord erop…
