Om de kwaliteit van de thee te waarborgen is het wijs om de thee in een theebus,blik of een theedoos te bewaren, oftewel een ''teacaddy''.
Dus duiken we nu eens gezellig samen in deze geschiedenis van deze handige theebewaarders.
De eerste theebussen die naar Europa kwamen werden geïmporteerd door de handige Nederlandse handelaren van de V.O.C, samen met de thee zelf Deze vroegere exemplaren van theebussen waren vaak gemaakt van Chinees porselein of aardewerk, en leken in vormgeving veel op de gemberpotten.
traditioneel gemberpotten
tin, schildpad, messing, koper en zelfs zilver werd gebruikt, om met veel aandacht en toewijding deze ''theebewaarders'' te maken.
Maar waar komt dan de welbekende theekistje dan vandaan?
het antwoord is simpel,omdat de thee vroeger vanaf de 17de tot in de 19de eeuw zeer duur was,plaatste men de ''theebusje(s)'' in kistjes die afgesloten konden worden.
Alleen de vrouw des huize, en eventueel de hoofdmeid hadden een sleutel van die kistje, de zogenaamde ''teacaddy'' dus.
Later (vanaf de beging van 19de eeuw) werden er ook speciaal kistjes ontworpen waar de theeën direct in opgeslagen konden worden, vaak met een aparte vak voor een zwarte en een groene thee, met in het midden een glazen,kristallen of zilveren mengschaaltje.
(Vaak werd dat schaaltje juist gebruikt om er suiker in te bewaren.)
Deze theedoosjes kregen in de ''volksmond'' de naam teacaddy toen.
De Engelse naam caddy is oorspronkelijk afkomstig van het Maleise woord 'Kati',
die een specifieke eenheid van gewicht aanduidde voor het meten van de thee, (0.6 kilograms). echter heeft de meerderheid van de teacaddy's een inhoud die niet overeenkomt met een ''Kati'' , waarom de Engelsen voor de naam ''caddy'' gekozen hebben is dus een mysterie. Al denken de meesten ''historici'' omdat de thee vroeger per Kati ook in Engeland werd verhandeld.
Toen in de latere victorianse tijd (vanaf 1880) de prijzen van thee zakten,
en de thee voor meer mensen een toegankelijk drank werd,
verloren de ''teacaddy'' langzaam hun gebruik.
Want waarom zou men een dure teacaddy aanschaven om een ''goedkope'' drank in te bewaren,terwijl een simpele goedkope blik ook voldeed.
Sommige slimme theehandelaren als Lipton en Twinings gaven zelfs een theeblik kado bij het aanschaf van hun thee, zo kon iedereen zien dat je ''hun'' merk prefereert.
Tegenwoordig is een blik nog steeds een veelgebruikte voorwerp om thee in te bewaren.
Terwijl men juist tegenwoordig de ''theezakjes'' vaak wel weer in een ''theedoos'' bewaard.
Echter hebben deze theedozen niet de charme of klasse van de vroegere ''teacaddy's''.
De theebusjes ziet men bijna echt niet meer, al zijn ze bij de betere theewinkels nog steeds te koop.
