Transferware

In 1760 vond men in het Engelse Staffordshire een techniek uit,
die het bijna mogelijk maakte om op keramiek af te drukken.
Deze revolutionere techniek noemt men Transferware…

De techniek bestaat uit het overbrengen van een afdruk,
van een gegraveerde en geïnkt koperen plaat op een vel papier .

Vervolgens wordt het papier op ongebakken ‘’serviesgoed ’’ aangebracht ,
 hetzij van aardewerk ,keramiek of porselein ,
de inkt op het papier wordt geabsorbeerd door het ‘’serviesgoed’’ .
Vervolgens wordt het papier verwijderd en de klei geglazuurd ,
Om vervolgens dan wel of niet meerdere keren af te bakken .
Hoe vaker het stuk gebakken wordt hoe sterker het serviesgoed wordt.

De inspiratie voor de vroege transferware ontwerpen uit de 18e eeuw,
werd gehaald uit de blauw- wit porselein uit China , die op dat moment erg populair was in Engeland.
In die tijd werden ook vele Italiaanse ontwerpen nagemaakt,
in het welbekende blauw op wit.
Tijdens deze vroege periode van transferware werd al de basis gelegd voor vele welbekende patronen zoals de ‘’Willow’’ patroon.

 

De Engelse fabrikanten van transferware,
werden al snel bekend om hun scherp inzichten op de ontwikkeling van de markten wereldwijd,
waar ze op inspeelden .
Zo vestigden in het laatste deel van de achttiende eeuw en het begin van de negentiende eeuw ,
veel Engelse pottenbakkers zich in de jonge Amerikaanse natie.
Waar ze dankbaar gebruik maakten van het patriottische trotse gevoel van de jonge nieuwe natie,
om onder andere gedenkstukken te verkopen in gigantische getallen.

Staffordshire was een lange tijd al centrum van de fijne keramiek.
Echter tijdens de Industriële Revolutie, in midden van de 19de eeuw,
werd het gebied een centrum voor massaproductie van keramiek.
Voor de snel groeiende middenklasse van Engeland.

Vandaag de dag,zijn er vele verzamelaars van transferware.
Die transferware verzamelen met
specifieke kleur(en), patroon(en),of uit een tijdsbestek(ken).
Maar daarnaast heb je nog veel meer mensen die bewust of onbewust transferware serviezen in hun ‘’dagelijkse leven’’ gebruiken.

 

high tea,low tea,teatime

Om ons te kunnen verdiepen in de geschiedenis van de high tea,

Is het noodzakelijk dat we de hedendaagse variant die we in Nederland kennen even vergeten.

De high tea .

of afgekort tea, zo als de Engelsen en Schotten deze avondmaal al vanaf 1825 noemen,

is een echte volledige maaltijd die rond klokslag zes werd en soms nog steeds word genuttigd, in de landen van de Britse koninkrijk en delen van Ierland.

Zo als je uit de naam al kunt aflijden aan de woord’’high’’,

werd de high tea aan de ‘’hoge’’ tafel genuttigd ‘’later’’ in de middag of beging van de avond.

Bij de high tea ging het niet zozeer om het thee drinken met een klein hapje erbij...

De high tea was echt een stevige avondmaaltijd voor de arbeiders die vaak lange uren maakten. Vaak bestond dit maaltijd uit minder aantrekkelijke hapjes dan die wij bij onze hedendaagse high tea kennen .

namelijk: witte bonen met tomatensaus, sausijsjes en ‘’chips’’of zo als wij ze noemen frieten.

Maar waar komt de hightea zo als wij hem hier in Nederland kennen dan vandaan?

De antwoord is simpel, we hebben ons vergist met de Afternoon Tea of Teaparty zo als de engelse aristocraten,dandy’s en rijke dames het luxemaal liefkozend noemen…

De afternoon tea is iets heel anders dan de arbeidersmaal ‘’high tea’’,

Het is een ware sociaal gebeuren die tijdens de 2de helft van de middag plaats vind..

Men eet en drinkt gezellig met elkaar verfijnde hapjes onder het genot van een zeer goede kwaliteit thee. Soms zelfs met live muziek.

Hier bij gaat het meer om het pronken, zowel met hapjes,thee als met servies goed.

De afternoon tea hebben we te danken aan de gulzigheid van Anna,

de zevende hertogin van Bedford (1783 tot 1857).

in de begin jaren van de negentiende eeuw..

Het verhaal gaat dat deze dame, de tijd tussen het ontbijt en het diner in de lichtere zomermaanden niet kon volhouden…

Rond het jaar 1840 nam ze dus een initiatief met verstrekkende gevolgen.

Ze gaf haar bediende opdracht een blad met thee, cake en sandwiches in haar boudoir te brengen, die ze in alle heerlijkheid stiekem verslond.

Het beviel haar zo goed dat ze elk dag stiekem rond de klok van vier zich even terug trok.

Het duurde niet lang of haar geheim werd ontdekt ,wat niet zo vreemd was met al die roddel tantes in de aristocratische kringen.

Maar in plaats van dat ze werd uitgelachen, wat in de roddelzieke,conservatieve 18e eeuwse Engelse samenleving heel goed mogelijk was geweest,

Gingen juist de andere dames, die misschien ook wel eens clandestien hadden zitten smikkelen, haar voorbeeld volgen!

De kamerschermen werden al gauw opzij geschoven en tuinen geheel opnieuw ingericht.

Er kwamen speciale theekamers en zelfs theehuisjes, om in alle stijl het nieuwe maaltijd in gezelschap en vooral stijl te nuttigen.

zo ontwikkelde de afternoon tea zich al snel tot een geaccepteerde maar ook tot een modieuze gewoonte, waar je als dame van status aan mee hoorde te doen.

Dames kleedden zich op hun fraaist met onder andere opzichtige hoeden en jurken.

Men liet zich per koets vervoeren naar één van de tea parties ,

waar men uiteraard per brief voor was uitgenodigd.

Een van de bekendste liefhebsters van the afternoon tea was niemand minder dan Queen Victoria. Maar dat viel natuurlijk niet aan deze dame af te zien…

Tegenwoordig wordt er in Nederland bij de high tea dus eigenlijk de afternoon tea bedoeld,

Of een mengelmoes ervan.

 

CiTea.

In de theerubriek van den nostalgische theedrinker gaan we op een ‘’smakenreis’’ met de heer M. in de wonderlijke wereld van de thee… 

De heer M is de eigenaar en oprichter van het theepottenmuseumpje ''TeaRat'', 

en bovendien een echte liefhebber van thee. 

Elk keer wordt er weer een nieuwe thee of theeachtig drankje geprobeerd door hem, of een mieterse plekje bezocht waar je als een mede theeliefhebber zeker een keer moet zijn geweest… 

 

 

CiTea.

Het was nog maar slecht enkele jaren geleden dat thee in Nederland een oubollige imago had, maar tegenwoordig is thee weer helemaal ‘’hot’’.

Overal verschijnen kleine ‘’tearooms’’ met hippe ‘’natuurlijk’’ogende interieurs van drijfhout en of pellets. Meeste van deze ‘’tearooms’’ loop ik echter snel voorbij,.

want de voornamelijk jonge verkopertjes weten niets van thee, en de kunst om een goede thee te zetten. Ook worden er veels te vaak in dat soort zaakjes zakjes theegruis verkocht,in plaats van de veel lekkerdere losse thee. Nee, niets voor een theeliefhebber zo als ik dus.

Echter is CiTea een uitzondering. Deze relatief nieuwe kleine ‘tearoom‘aan de Prinsengracht, net om de hoek bij de Noordermarkt, verkoopt theeën van een hele hoge kwaliteit. Zo wel om mee te nemen, als daar ter plekke te nuttigen.

Ruime keuze.

De keuze van meer dan veertig biologische theeën, kan voor sommigen wat overweldigend zijn. Gelukkig staat er dan ook een heuse theesommelier in de winkel, om u met alle liefde te helpen begeleiden in uw smaakkeuze.

Hij vertelt echt in geuren en kleuren wat je bij welke thee kunt verwachten, en hoe je die thee het beste kan zetten.

Bij CiTea verkopen ze ook de wat bijzondere theeën, die normaal gesproken niet zo gangbaar zijn in Nederland.

Zo als; Buddha Amacha (een favoriet van mij) en Gyokuro Asahi.

‘’De thee bij CiTea is zo goed dat hun koffie er jaloers op is.’’

Duur? Duurzaam…

CiTea lijkt op eerste gezicht duur, maar als je beseft dat je een heerlijke biologische losse thee koopt van een zeer hoge kwaliteit, en bovendien de prijs door berekent naar ‘’per kopje thee’’, dan valt de prijs reuze mee. Bovendien is de persoonlijke aandacht en kennis die je daar krijgt nog van vele grotere waarde.

[edit]  momenteel heeft CiTea alleen nog maar een webwinkel,
http://www.citea.nl/

 

beoordeling:

smaak

sfeer

prijs/kwaliteit

klippers

Tussen de late 18de eeuw en het begin van de 20ste eeuw maakte men speciale schepen om de handel in goederen die niet veel ruimte innamen maar wel veel opbrachten, zoals thee, specerijen, post,zijde en passagiers., snel te vervoeren. Deze relatief kleine zeilschepen met een scherpe boeg, meestal uitgerust met meerdere masten, noemde men “klippers”.

Een model van een thee klipper , uit de vroege 19de eeuw.

De klippers konden zulke hoge snelheden behalen doordat de schepen slank, relatief klein dus waren, maar wel een zeer groot zeiloppervlak hadden

De klippers waren zelfs zo snel dat ze al snel geliefd werden bij piraten en smokkelaars,Die zo de logge schepen van de marine omzeilden…

Vraag naar snellere scheppen.

De vraag naar snellere scheppen zo als de klippers kwam door de ontbinding van de Britse Oost -Indische Compagnie in 1798.

Tijdens de bewind van de ‘’Compagnie’’ werd thee zeer langzaam vervoerd,

Men wachtte tot dat het weer en andere condities perfect waren,voordat men uitvaarde.

Ze hadden geen haast. Echter met de val van de‘’Compagnie’’ merkten de slimme handelaren al snel op, dat de meest verse lading thee de hoogste winst opleverde.

Ook nam de vraag naar thee toe, omdat de thee in die tijd ook goedkoper werd, doordat de belachelijk hoge accijns werden afgeschaft.

En zo werden de races tussen de verschillende theeklippers geboren.

De concurrentie tussen de schepen was zeer fel , men schuwde middelen als sabotage of omkoping niet,om te garanderen dat ze de eerste waren die de thee zouden afleverden in de haven.

De klippers vaarden rond om Afrika naar havens in China , ze probeerden pressies op tijd te arriveren, om de net vers geplukte theeoogst binnen te halen . De lading werd vaak 's nachts geladen door Chinese jonken (een typisch oosters klein schip ), die de kostbare kratten met thee uit de kust pendelden naar de klippers.

Zo hoefden de klippers niet aan te meren en wonnen ze dus tijd.

De ruim van een klipper.

In de onderste deel van de ruim werden ''minder kostbare'' handelswaren opgeslagen zoals; lage kwaliteit specerijen en thee, of zelfs porselein ... Vaak diende dat porselein dan ook als belast van de schip, om de klipper in evenwicht te houden. Op de top werden de kostbaarste handelswaren bewaard zoals;beste kwaliteit thee en specerijen en zijde.

De heren in de 19^de eeuw volgde de voortgang van de ‘’klipper races ‘’vaak in het openbaar .

Er werden zelfs weddenschappen gemaakt ,wiens klipper als eerste de lading zou brengen, er werden fortuinen gewonnen en verloren.

Het is dan ook niet vreemd dat de 19^de eeuwse records die werden gevestigd lang onverbroken bleven staan

Zodra de klipper in de haven aankwam, gooide de bemanning een kleine krat thee op de steiger. Een jonge man pakte een hand van de kostbare blaadjes en rende zo snel als zijn voeten hem konden dragen naar het handelshuis vervolgens.

Want daar werd de eventuele winnaar van de klipper race uitgeroepen, en de kwaliteit en de prijs van de thee vastgesteld .

De terug kerende schepen werden vaak feestelijk verwelkomt door vele mensen en een fanfare met veel tamtam.

De bemanning van het winnende schip kreeg een extra bedrag voor elke ton thee . De kapitein kreeg echter een percentage van de totale inkomsten, en een (ongeschreven)levenslang durende recht om over zijn ‘’winst’’ op te mogen scheppen .

het einde.

Het einde van de gebruik van de  klippers en de beroemde bijhorende races, kwam door de introductie van de triple-expansie-machine in de stoomschepen rond 1920.

Alhoewel de klippers nog steeds doorgaans sneller waren dan hun nieuwe concurrenten, bleven ze wel afhankelijk van de wind.

Stoomschepen hadden dus als grote voordeel dat hun dienstregelingen veel betrouwbaarder waren. De finale nekslag kwam echter voor de klippers door de opening van het Suezkanaal, waardoor de stoomschepen een veel kortere route konden varen. Het kanaal was voor zeilschepen als de klippers zeer moeilijk te bezeilen doordat het die zo smal is.

Ondanks de ondergang van de klippers ,blijven deze schepen ons nog steeds tot de verbeelding spreken ,en herinneren ons aan de glorieuze tijden van rijkdom, theehandel, en zeilvaart…

Clipper,fairtrade thee?

In de theerubriek van den nostalgische theedrinker gaan we op een ‘’smakenreis’’ met de heer M. in de wonderlijke wereld van de thee… 

De heer M is de eigenaar en oprichter van het theepottenmuseumpje ''TeaRat'', 

en bovendien een echte liefhebber van thee. 

Elk keer wordt er weer een nieuwe thee of theeachtig drankje geprobeerd door hem, of een mieterse plekje bezocht waar je als een mede theeliefhebber zeker een keer moet zijn geweest… 

Clipper,fairtrade thee?

een tijdtje geleden las ik ergens de ''schokkende'' nieuws,
dat er een nieuw theemerk in de schappen van onze supermarkten kwam te liggen,
namenlijk het Engelse theemerk Clipper...

de theeliefhebbers spraken met veel lof over deze volgens hun
hoog kwalitatief samengestelde en gemaakte thee,
van de beste biologische ingrediënten afkomstig van Fairtrade plantages...

stukje geschiedenis

Het verhaal van Clipper begint in 1984 in de keuken van Mike & Lorraine Brehme in de Engelse provincie Dorset.
Mike & Lorraine, zelf jarenlang werkzaam in de thee-industrie,
vinden dat de Engelse theedrinker tekort wordt gedaan door de lage kwaliteit thee,
die vaak ook onder slechte arbeidsomstandigheden werd geproduceerd.

Vanuit die gedachte zochten deze master tea tasters naar de beste theesoorten vanuit de missie om goed voor de boeren te zorgen.
Inmiddels is Clipper het meest gedronken biologische en Fairtrade theemerk in Engeland,
volgens hun zelf zeggen...

even proberen...

als er een nieuwe thee op de markt komt ,
waar er met zo veel lof over gesproken wordt,
wil ik als een echte thee ''slurperende'' liefhebber de smaak toch wel even ervaren

ook ik heb deze thee dus met hoge verwachtingen en spanning geproefd.
al moet ik eerlijk bekennen dat het een best lekkere thee is,
althans voor de supermarkt en ''theegruis'' begrippen,
vind ik de thee persoonlijk wat over gewaardeerd...

de smaak van de thee blijft een beetje vlak, en heeft bovendien een rare bijsmaak als afdronk...
ook is deze thee aan de prijzige kant, misschien goed voor de loon van de theeplukkers, maar ik ken winkels die losse biologische thee verkopen, die lekkerder en goedkoper is...

en ik vraag me ook serieus af ,als ik de mooie luxe verpakking zie,of de theeplukkers net zo goed door ''Clipper'' worden betaalt als hun ''pr mensen'' en vormgevers...

hmmmmmm...

misschien moeten we dat ons maar niet afvragen,
want anders krijgt deze ''fairtrade'' thee wel een hele bittere nasmaak...

beoordeling:

smaak

sfeer

prijs/kwaliteit

Bubble Tea

In de theerubriek van den nostalgische theedrinker gaan we op een ‘’smakenreis’’ met de heer M. in de wonderlijke wereld van de thee… 

De heer M is de eigenaar en oprichter van het theepottenmuseumpje ''TeaRat'', 

en bovendien een echte liefhebber van thee. 

Elk keer wordt er weer een nieuwe thee of theeachtig drankje geprobeerd door hem, of een mieterse plekje bezocht waar je als een mede theeliefhebber zeker een keer moet zijn geweest… 

Bubble Tea 

 

Vandaag ben ik weer een smaakervaring rijker, Want ik heb eindelijk eens het fenomeen wat men Bubble Tea noemt geprobeerd...

Nu zullen de echte theeliefhebbers en kenners onder ons gelijk een vieze gezicht trekken,om in koor te zeggen;
''dat is geen echte thee''
En wellicht hebben ze daar ook wel gelijk in,
maar ik vindt dat je er pas over mag oordelen als je het hebt geprobeerd...

Voor de genen die niet weten wat Bubble Tea is,
Het is een soort van thee, met melk, vruchtensiroop en ''tapioca balletjes''...

Tapioca balletjes?

Tapioca balletjes worden gemaakt van cassave, hebben weinig smaak en zijn een beetje taai, net als gummibeertjes, in China worden de balletjes ''Boba'' genoemd, wat ''borsten'' betekent...
Deze balletjes knappen in je mond en er komt dan een smaakje vrij,
Het is een vreemde beleving, ik weet nog steeds niet of ik het wel zo fijn vind...

In Azië en Amerika is Bubble Tea al helemaal in,
de grootste sterren worden er dagelijks mee gespot...

Of het lang een hit zal blijven is mij nog maar een vraag,
Persoonlijk vindt ik het drankje overgewaardeerd...

Nu moet ik toegeven dat ik,als een nostalgist me niet thuis voelde in de super moderne ''Bubble Tea Bar''.

mijn victoriaanse kleding vloekte zelfs met de interieur..
Ik voelde me ook hopeloos ouderwets toen ik de jonge dame achter de balie om uitleg vroeg...
Maar dat even terzijde...

De Bubble Tea werd geserveerd in een plastic meeneembekers, waar ik geen fan van ben ...
De beker wordt voor je ogen dicht geseald , waar je vervolgens een brede rietje door moet prikken.
maar waarom sealen ze het?? Voor mij is het een raadsel, want met de hoeveelheid suiker en chemische toevoegen zou het drankje voor minstens 100jaar niet mogen bederven ...

je drinkt de Bubble Tea dus met een breed rietje, zo zouden de balletjes naar boven moeten komen.
Het ''bubbelige'' aan het drankje zijn dan ook natuurlijk de balletjes,
en doordat het flink wordt geschud ontstaat er ook een flinke schuimkraag van kleine luchtbelletjes. Ik merkte er daar echter weinig van...

Misschien ben ik te ouderwets voor dit fenomeen...

Maar als ik heel eerlijk mag zijn, heb ik toch liever een heerlijk kop traditioneel gemaakte ''Sencha ''Thee ,gewoon in een ouderwets porseleinen kopje,
dan die ''hippe'' chemische Bubble Tea...

beoordeling:

smaak

sfeer

prijs/kwaliteit

''The London Fog' Earlgrey variant

in de hoogtijden van de Industriële revolutie,
toen de Londense straten vaak verscholen lagen in een dikke mist,
dronken de ''Victorianen'' graag exotische smakende thee melanges zo als Earlgrey ...



alleen voor sommigen van hen was de sterke smaak van de zwarte thee en bergamot iets te overweldigend...
ze voegden dus melk toe bij hun thee, om de smaak wat te ''verzachten''...

niemand weet meer pressies door wie, of waar het voor het eerst werd geserveerd ,
maar ergens in een laat 19de eeuwse Londense theehuis,
werd een heerlijke variant van de welbekende Earlgrey thee gezet,
namenlijk ''The London Fog''...

een goede ''London Fog'' bestaat traditioneel getrouw uit 2/3 earlgrey thee,
1/3 warm gestoomde (of geklopte )melk, en is op smaak gebracht met een scheut vanillesiroop...
wat kaneelpoeder op de top,of een schijfje citroen is optioneel...

een heerlijk'' latte thee ''die zeer goed past bij de hoogtijden van de Victoriaanse tijd...